پلاک صـــــفـــر

زير تابلوی حمل با جرثقيل می ايستم . به صفحه گوشی

تلفن همراهم نگاه می کنم . " هـگـزا " . بايد مهندس کيانی باشد . قطره های باران روی شيشه جلوی ماشين سر می خورند . برف پاک کن خاموش است . نور چراغ گردان ماشين پليس به قطره های باران شيشه عقب می خورد و شکسته می شود . تلفن قطع می شود . دوباره زنگ می خورد . گوشی را بر می دارم . " الو ؟" صدای دختر جوانی می گويد : " سلام . آقای مهندس . . . " صدای بوق اتوبوسی که از کنارم می گذرد در گوشم می پيچد . " ... دستتان . مهندس کيانی . . . خط هستند . " آهنگ سريال " از سرزمين شمالی "می پيچد توی گوشم . شيشه را کمی پايين می کشم تا بخار نکند . سرما ی هوا می سرد توی اتاق ." از سرزمين شمالی " هنوز می خواند . در داشبورد را باز می کنم . صدای کيانی می گويد : " سلام " . دختر جوانی آن طرف خيابان ايستاده زير باران . ماشين ها به سرعت می گذرند . صدای کيانی می گويد : " کجايی مهندس ؟ رفتی پشت سرت را هم نگاه نکردی ها !! " مانده ام که تو اين هوا چرا شلوار برمودا پوشيده . پاهاش بی جوراب است . " می گم ی ِ سر به ما بزن . بابت نقشه ها . " بند کفشش مثل پيچک پيچيده دور پاش . " نقشه های اسمبلی اش رسيده ولی نقشه کش های ما سر در نميارن که " قطره ای آب سر می خورد از ساق تا مچش . خودش را تنگ بغل کرده . شيشه را بيش تر می کشم پايين . " اين تغييراتی هم که گفته بودی بدن انجام دادن . رِويژن زدن انگار بالاخره . " گوشی را می گيرم زيربغلم . سرم را از شيشه می برم بيرون . آهسته می پرسم : " آتيش داری ؟ " از صدای برخورد باران با سقف ماشين می فهمم باران تندتر شده . با انگشتهام ادای فندک زدن در می آورم . " آتيش . . . آتيش ... " گوشی را می آورم بيرون . " فقط يادت باشه دفترچه ی محاسبات رو هم بياری واسمون " دختر می آيد اين سوی خيابان . دستم را می گذارم روی شاسی گوشی و تلفن را قطع می کنم . دختر به وسط خيابان می رسد . شماره را دايورت می کنم روی تلفن دفتر . موتورسيکلتی از کنار ماشين می گذرد . دختر منتظر عبور شورلت قرمز است تا خودش را برساند اين سوی خيابان . کسی به شيشه سمت شاگرد می کوبد . شيشه را می دهم پايين . شهرزاد مثل موش آب کشيده ايستاده . می گويد : " درست حدس زدم پس . سلام . " در را باز می کند و می نشيند روی صندلی شاگرد . " هيچ وقت فکر نمی کردم از ديدن شوهر خواهرم اين قدر خوشحال بشم " ماشين را روشن می کنم . می گذارم تو دنده يک . می پرسم : " اين طرف ها ؟ " پيکان سفيدی آرام پشت من می ايستد . چراغ گرم کن شيشه عقب را می زنم . می خواهم ببينم سوار پيکان می شود يا نه . شکست نور در قطره های باران نمی گذارد چيزی ببينم

شــــهــــرام