ساق هام بلور بود

عینهو قندی که می سابـیـدن رو سر ِ خواهرام

یکی اومد گف

شکــــوه

نشستیم ترک موتورش و هی

شهر , نو بود

تازه بود

تختهای فنری

تشک هاش طبی بود

ما هی چلوندیم تشک ها رو از عرق مردا

هی چروک شد تقویم

از ما فقط ی ِ عکس موند

واسه آبجـــیـام

که به ننم بگن

شکوه زنده اس

سرسلامتی هنووو با شکووووه