یارب این نوگل خندان که سپردی به منش / می سپارم به تو از چشم حسود چمنش

پری سا به نام گنجی جرعه ای ازدریای حضرت حافظ طلب کرد . اين شعر آمد

تا ز ميخانه و می نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پير مغان خواهد بود

حلقه پير مغان از ازلم در گوش است
بر همانيم که بوديم و همان خواهد بود

بر سر تربت ما چون گذری همت خواه
که زيارتگه رندان ِ جهان خواهد بود

برو ای زاهد خود بين که ز چشم من و تو
راز اين پرده نهانست و نهان خواهد بود

ترک عاشق کش من مست برون رفت امروز
تا دگر خون که از ديده روان خواهد بود

چشمم آن دم که ز شوق تو نهد سر به سجد
تا دم صبح قيامت نگران خواهد بود

بخت حافظ گر از اين گونه مدد خواهد کرد
زلف معشوقه بدست دگران خواهد بود