همه ی هم وطنان من

فرهاد پیربال را امروز دیدم . از او تنها مجموعه داستان لامارتین را خوانده بودم . مرد نازنینی است .هرچه خواند چه شعر چه داستان چه مانیفست زیبایش در باره ی شعر ( و درکل ادبیات ) نشان دهنده ی بزرگی او بود .شعری که درباره ی خودش خواند مرا یاد شعر ناظم حکمت انداخت ( غول چشم آبی ) . و خودش مرا یاد خیلی ها . یاد به روژ ئاکره ئی که دلم برایش خیلی تنگ شده . آصف سلطان زاده که افغانی ست . مرزها دیگر معنا ندارد . من هموطن همه ی این ها هستم . از امروز می دانم که مثل به روژ يا پرويز جاهد دلم برای فرهاد پيربال هم تنگ خواهد شد