هشت رييس جمهور

من نه تنها با نظريه تحريم انتخابات مخالفم بلکه فکر می کنم بايد در انتخابات شرکت کرد و اتفاقا به همه نامزدها هم رای داد تا همه شان رييس جمهور شوند . رييس جمهور شدن ِ کليه ی نامزدها چند حسن دارد

با توجه به اين که رياست جمهوری در ايران شغل پرمشغله ای ست به طوری که رييس جمهور هر نه روز با يک بحران مواجه می شود لذا وجود هشت رييس جمهور از بار بحران ها خواهد کاست

هر يک از کانديداها به يک لابی قدرت وابستگی دارند لذا وجود هر نه کانديدا بر مسند رياست جمهوری باعث توانمندتر شدن رياست جمهوری می گردد

تعامل مجلس هفتم با روسای جمهور خيلی خوب خواهد بود زيرا اکثريت کانديداهای رياست جمهوری در کفه ی آن طرف می باشند و اقليت روسای جمهور ذائقه ی اقليت مجلس را تامين می کنند

در صورت استيضاح روسای جمهور مملکت بی صاحب نمی ماند و با خروج هر يک از اين رييس جمهورها از دولت عده ی ديگری کماکان در اين پست حضور دارند

همه ی گرايش های سياسی احساس می کنند در حاکميت سهم دارند . حالا اگر ندارند همان احساس وصف العيش نصف العيش خواهد بود

اگر هرکدام از اين روسای جمهور شعارهايی را که در دوران کانديداتوری خود مطرح کرده عملی کند ايران بهشت می شود . همه چيز ارزان می شود . هوای تازه . دولت عشق . دولت رفاه . دولت مقتدر . دولت کار و . . . زندانيان سياسی آزاد می شوند اما در خانه حصر می شوند قانون اساسی تغيير می کند و بعد ديگر تغيير نمی کند . عده ای به نظارت استصوابی عمل می کنند و عده ای ديگر به آن وقعی نمی نهند . اصولگراها اصلاح طلی می شوند و .. . خلاصه از تنش زايی پرهيز می گردد

همه ی نيروها به نيروهای درون حاکميت تبديل می گردند و حاکميت ضمن چاق شدن اپوزيسيون را می بلعد . چون ديگر همه جزئی از پوزيسيون هستند

سوژه ی طنز نويسانی مثل من با حضور هشت رييس جمهور هشتاد برابر می شود