با سایه ی خودش خوابید زن

که از دهن افتاده بود روی سینه اش

و خون . . . بالا نمی آورد ســَر

که سايه از چشم هاش

بريزد روی پستانکی

که تا همیشه ی خدا / در دهان مرد

که ماسيده سایه اش روی استخوانی . . . ئ

توی زخمش گذاشته زن