ساده تر از اين بودم
که رنگ ِ خواب های تو از يادم . . .ئ
سپيده می زند
و جهان آرام آرام از ورود ممنوع ِ اين خواب
به زيرسيگاری خاتم ِ کار ِ اصفهان
سرريز می شود
من خورشيد را در استکانی که به سلامتی
نوش ِ جان ِ تو
هرچه باران هرچه رود
هرترنم . هر سرود
و من ساده ام هنوز
و از بوی ِ برگ ِ چنار
خميازه می کشم
دست بگذار روی شانه های بهار
خسته است او